Verb:

பொருள்படு, குறிப்பிடு, தெரிவி,

connotes தமிழ் அர்த்தத்தின் உதாரணம்:

பாரசீக மொழியில் இப்பதம் நிலக்கீல் எனப் பொருள்படும்.

சமஸ்கிருதத்தில் பவித்ரா என்றால் தூய்மை என்று பொருள்படும்.

'அழுகின்ற அல்லது தண்ணீர் வெளியேற்றும் பழம்' என்று பொருள்படும் துபியன் வார்த்தையான இவாசா'ய் யின் (ïwasa'i) ஐரோப்பியத் தழுவலிலிருந்து இப்பெயர் வந்ததாகும்.

பண்டைய கிரேக்கத்தில் காலநிலை, சாய்வு எனப்பொருள்படும் கிளைமா (klima) எனும் சொல்லால் வழங்கப்பட்டது.

கொரிய சப்பானிய நாணய அலகுகளின் பெயர்களான, முறையே வன் மற்றும் யென், மண்டாரின் யுவானின் உடனொத்தவைகளே; இவையும் அவ்வவ் மொழிகளில் "வட்டம்" எனப் பொருள்படுகின்றன.

இந்தக் குறியீடு "இயேசு கிறித்து" எனப் பொருள்படும்.

இரண்டு மொழிகளிலும்’ நேரடிப்பாதை ’எனப்பொருள்படும் இப்பெயர் ஆங்கிலத்தில் ’ காகம் பறக்கிறது’ என்ற பழமொழியோடு ஒத்துப் போவதாகும்.

புல்புல் என்ற சொல், இராப்பாடி எனப்பொருள்படும் பாரசீக அல்லது அரபு (بلبل), மொழியிலிருந்து பெறப்பட்டதாகும்.

உற்பவப் படலத்தில் காந்தியின் பிறப்பு, மோகன்தாசு எனப்பொருள்படுதல், போன்றவை இடம்பெற்று முன்னிகழ்படலத்தில் கஸ்தூரிபாய், தோற்றம், கஸ்தூரிபாய் மேன்மை, கஸ்தூரிபாயின் மனோபாவம், காந்திஜியின் மனோபாவம், புத்லிபாய் பெண்பார்க்க வருதல், திருமண நிச்சயம், போன்ற நிகழ்வுகள் இடம் பெறுகின்றன.

சுங்கு என்ற தெலுங்கு சொல்லுக்குப் "புடவையின் மடிப்பு" எனப் பொருள்படும்.

'கொடிவரி' என்றால் வரிப்புலி என்ற பொருள்படும்.

3ஆம் நூற்றாண்டைச் சேர்ந்த இந்நடுகற்களில் அயனப்பா, சாத்தனுக்கான சன்னதி என்ற பொருள்படும்படியான குறிப்புகள் உள்ளன.

"வாலா" என்பது "விற்பனையாளர்" என்று பொருள்படும்.

connotes's Usage Examples:

Thus in connexion with the subject a genus of workers became possible who may be styled " ur-computers or circle-squarers " - a name which, if it connotes anything uncomplimentary, does so because of the almost entirely fruitless character of their labours.

Thus, as employed by most writers, " Natural Religion " connotes neutrality or even friendliness towards Christianity; just as is the case with theism in sense (2), or with Natural Theology.

connotes the appropriate degree of deference by court to public body.

Loosely used, it connotes a reversion to an earlier type.

connotes something that has achieved a certain cultural status.

The word denotes in very early French law the portion of lands or money given by fathers and mothers to their sons or daughters on marriage, and usually connotes a renunciation by the latter of any future inheritance; or it may denote the portion given by the eldest son to his brothers and sisters when he was sole inheritor.

Sometimes again it connotes the meaning of "sovereign lord," in which sense it was early assumed by the princes of Sind and by the rulers of Afghanistan and Bokhara, the title implying a lesser dignity than that of sultan.

Mill) equivalent to Intension, which is used to describe the sum of the qualities regarded as belonging to any given thing and involved in the name by which it is known; thus the term "elephant" connotes the having a trunk, a certain shape of body, texture of skin, and so on.

387) onward, the word Magian connotes a magician-priest.

In these cases, however, the " infallibility " connotes certainty only in so far as anything human can be certain.

Elsewhere "Pelasgian" in Herodotus connotes anything typical of, or surviving from, the state of things in Greece before the coming of the Hellenes.

connotes many different things.

also connotes something that has achieved a certain cultural status.

Synonyms:

evince, imply, show, express,

Antonyms:

negate, hide, slow, local, implicit,