Adverb:

மனமின்றி,

grudgingly தமிழ் அர்த்தத்தின் உதாரணம்:

இதனால் ராமர் ராவணனை கொல்ல மனமின்றி, 'இன்று போய் நாளை வா' என திருப்பி அனுப்பிவிட்டார்.

அரங்கநாதரை மீண்டும் திருவரங்கத்திற்கு மீட்டுக் கொண்டு வந்தபோது, இளவரசியான சுரதானி அரங்கநாதரை பிரிய மனமின்றி திருவரங்கத்தினை அடைந்தார்.

ஜார்ஜியாவின் அரசர் யுத்தம் புரிய மனமின்றி இருந்தபோதும், கிராமப்புறங்களை சூறையாடுதல் மற்றும் மக்களைக் கொல்லுதல் ஆகிய செயல்களின் மூலம் சுபுதை மற்றும் செபே அரசரை போர் புரியும் நிலைக்கு தள்ளினர்.

தற்கால செல்வந்தர்கள் தங்கள் செல்லப்பிராணிகள் இறந்தால் அதை பிரிய மனமின்றி அதன் உடலை பதப்படுத்தி வைக்க இவ்வாறு செய்கின்றனர்.

எனவே பிரக்யா அபியை விட்டு மனமின்றி பிரிந்து செல்கிறார்.

கர்ணனைப் பார்த்த தருமர் யுத்தம் செய்யவே மனமின்றி சோர்ந்து போயிருந்தார்.

இந்திய மெய்யியல் இராதாகிருஷ்ண தத்துவம் என்பது இறைவனை வழிபடும் பக்தனின் பல பாவ ங்களில் ஒன்றான காதல் எனும் பாவ த்தில் கிருஷ்ணனை நேசித்து, அவனுடன் ஈருடல் ஓருயிராக இணைந்து, ராசலீலைகளில் மகிழ்ந்து, அணுவளவும் அவனை விட்டுப் பிரிய மனமின்றி வாழ்ந்த இராதையின் பக்தியைக் குறிப்பதாகும்.

யாரும் தாக்குதலை தொடங்க மனமின்றி இருந்தனர்.

grudgingly's Usage Examples:

Elise did so grudgingly, taking in the PMF insurgents crowded around.

"He grudgingly released her and pushed himself back, straddling her thighs.

He was ordained to the Calvinistic Methodist ministry at Bala in 1847, and gave his time and talents ungrudgingly to Sunday school and temperance work.

He was helping, even if he did so grudgingly.

"He'd grudgingly gone on the hunting trip, not wanting to leave Claire behind by herself.

Families usually begrudgingly agree to the changes, although some family members may take more prodding than others.

He went grudgingly, not wanting to deal with what awaited him.

The praise was spoken grudgingly with a note bordering despair.

Sofi grudgingly took it, terrified of what was to come.

The absolute integrity and unflinching courage that marked his career were always ungrudgingly admitted by his greatest enemies.

Dusty grudgingly faced off against Sofi once more.

Then Whitehouse added begrudgingly, And I guess he's smart.

"To all great men," says Seneca, "he gave their due ungrudgingly," but he is at his best in dealing with those who, like Q.