મૂળ અથવા પાર્થિયા નિવાસી,

parthian ગુજરાતી ભાષામાં ઉદાહરણ:

પાર્થિયન શાસકોએ એરાન તથા આર્યન બનેં શબ્દોનો પ્રયોગ કર્યો છે.

એમ પણ કહેવાય છે કે પર્શિયન પુરાણ કથાનો નાયક અર્શ, પાર્થિયન બાણાવળીને અર્જુન સાથે ઘણું સામ્ય છે.

પાર્થિયનોના સામ્રાજ્યાંત બાદ તેમના રાજક્ષેત્ર પર સાસાનોએ ઉત્તરાધિકાર પ્રસ્થાપિત કર્યો હતો.

વિદેશી યોદ્ધાઓ જેઓ રૂષિ પરંપરા કે રીવાજોનું પાલન કરતા ન હતા તેવા, શક (Shakas) , કુષાણ (Kushan), યવન (Indo-Greeks), હુણ (Hunas) અને પાર્થિયન (Parthian), લોકોને મનુસ્મૃતિમાં વ્રત્ય ક્ષત્રિયો તરીકે વર્ણવાયા હતાં.

આગલા અમુક વર્ષો સુધી શાસનની બાગડોર તો પાર્થિયનોંના હાથમાં જ રહી પણ તેમનું નેતૃત્વ અને સમસ્ત ઈરાની ક્ષેત્રોં પર તેમની પકડ઼ ઢીલી જ રહી.

સિકંદર પછી ઈરાનના પાર્થિયન તથા સાસાની સામ્રાજ્ય નો આ આઠમી સદી સુધી અઁગ રહ્યો.

ઈસાપૂર્વ છઠી સદી થી લઈ સાતમી સદી ના મધ્ય સુધી અહીં ઈરાન (ફ઼ારસ)ના ત્રણ વંશોં નું શાસન રહ્યું - હખ઼ામની, પાર્થિયન અને સાસાની.

આની સિવાય પણ પાર્થિયનોએ રોમનોને ઘણી જગ્યા પર પરેશાન કર્યા.

પહેલી સદી દરમ્યાન પારદા વંશના (ઈંડો-પાર્થિયન) રાજાઓએ શકોને હરાવ્યા અને અહીં સત્તા સ્થાપી.

સન્ ૨૨૪ના ઉત્તરાર્ધમાં પાર્થિયન રાજા આર્તાબનુસ પંચમને હરાવીને સાસાન સમ્રાટ અર્દાશીર પ્રથમે આ સામ્રાજ્યની સ્થાપના કરી હતી.

ગુજરાતી સાહિત્યકાર સાસાની સામ્રાજ્ય યા નવ-પાર્થિયન, વ્યાપૃત નામે ઇરાનશહર એ ઇસ્લામના અધિક્રમણ પહેલાંનું અંતિમ પારસી સામ્રાજ્ય હતું.

આમાંથી કોઈ મિદિ, કોઈ પાર્થિયન, કોઈ ફારસી, કોઈ સોગદી તો કોઈ અન્ય નામોથી ઓળખાવા લાગી.

પાર્થિયનોને હખામની શાસકોના નાકમાં પણ દમ કરી રખ્યો હતો.