ਇਤਾਲਵੀ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਆਪਣੇ ਓਪੇਰਾ ਨੂੰ ਯਾਦ ਕਰਦਾ ਹੈ (1792-1868),

rossini ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਉਦਾਹਰਨਾਂ:

ਸੂਰਜ ਦੀ ਰੋਸਨੀ ਵਿੱਚ ਪੌਦੇ, ਹਰੇ ਪੱਤਿਆਂ ਨਾਲ ਇਹ ਕਿਰਿਆ ਪੂਰੀ ਕਰਦੇ ਹਨ।

1830 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ 1855 ਤੱਕ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਪੈਰਿਸ ਛੱਡ ਗਿਆ ਅਤੇ ਬੋਲੋਗਨਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿਣ ਵਾਲਾ ਸੀ, ਰੋਸਨੀ ਨੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਲਿਖਿਆ।

ਆਪਣੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਦੇ ਆਖ਼ਰੀ 40 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਰੋਸਨੀ ਦੀ ਓਪੇਰਾ ਤੋਂ ਵਾਪਸੀ ਵਾਪਸ ਲੈਣ ਦੀ ਕਦੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਆਖਿਆ ਨਹੀਂ ਕੀਤੀ ਗਈ; ਯੋਗਦਾਨ ਪਾਉਣ ਵਾਲੇ ਕਾਰਕ ਸ਼ਾਇਦ ਵਿਗੜੀ ਸਿਹਤ, ਉਸ ਦੀ ਸਫਲਤਾ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਲਿਆਇਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਗੀਆਕੋਮੋ ਮੇਅਰਬੀਅਰ ਵਰਗੇ ਸੰਗੀਤਕਾਰਾਂ ਦੇ ਅਧੀਨ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਵਿਸ਼ਾਲ ਓਪੇਰਾ ਦਾ ਉਭਾਰ।

ਉਸ ਨੇ ਵਜੀਦ ਜੀ ਨੂੰ ਜਲੰਧਰ ਦਾ ਜੰਮਪਲ ਦੱਸਿਆ ਅਤੇ ਇਹ ਵੀ ਆਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਸੂਫ਼ੀਆਂ ਦੇ ‘ਰੋਸਨੀਏ` ਦੋਲੇ ਦੀ ਬੁਨਿਆਦ ਰੱਖੀ।

ਉਸ ਨੇ ਵਜੀਦ ਜੀ ਨੂੰ ਜਲੰਧਰ ਦਾ ਜੰਮਪਲ ਦੱਸਿਆ ਅਤੇ ਇਹ ਵੀ ਆਖਿਆ ਹੈ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਸੂਫ਼ੀਆਂ ਦੇ ‘ਰੋਸਨੀਏ` ਦੋਲੇ ਦੀ ਬੁਨਿਆਦ ਰੱਖੀ।

ਪੇਸਰੋ ਵਿਚ ਉਨ੍ਹਾਂ ਮਾਪਿਆਂ ਦੇ ਘਰ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਜੋ ਦੋਵੇਂ ਸੰਗੀਤਕਾਰ ਸਨ (ਉਸ ਦੇ ਪਿਤਾ ਇਕ ਟਰੰਪਟਰ ਸਨ, ਉਸਦੀ ਮਾਂ ਇਕ ਗਾਇਕਾ ਸਨ), ਰੋਸਨੀ ਨੇ 12 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਤੋਂ ਹੀ ਰਚਨਾ ਕਰਨੀ ਅਰੰਭ ਕੀਤੀ ਅਤੇ ਬੋਲੋਗਨਾ ਦੇ ਸੰਗੀਤ ਸਕੂਲ ਵਿਚ ਪੜ੍ਹਾਈ ਕੀਤੀ।

ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਚੇਲੇ ‘ਰੋਸਨੀ` ਕਰਾਉਦੇ ਹਨ।