ਇੱਕ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ ਦੁਆਰਾ,

inscriptively ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਉਦਾਹਰਨਾਂ:

ਇੱਕ ਦੱਖਣੀ ਭਾਰਤੀ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ ਵਿੱਚ ਚਮੁੰਡਾ ਨੂੰ ਭੇਡਾਂ ਦੀਆਂ ਰਸਮੀ ਬਲੀਦਾਨਾਂ ਦਾ ਵੇਰਵਾ ਹੈ।

ਪੁਲ ਦੇ ਉੱਤੇ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ ਵਿੱਚ ਲਿਖਿਆ ਹੈ "ਮੈਂ ਪੁਲ ਬਣਾਇਆ ਹੈ ਜੋ ਹਮੇਸ਼ਾ ਲਈ ਰਹੇਗਾ"(Pontem perpetui mansurum in saecula)।

ਵਿਕ੍ਮੀ ਸੰਵਤ 1161ਈ: ਦੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ ਵਿੱਚ ਮੁੰਜ,ਸਿੰਧੂ ਰਾਜ,ਭੋਜ ਦੇ ਉਤਰਾਧਿਕਾਰ ਦਾ ਕ੍ਰਮ ਅੰਕਿਤ ਹੈ।

"ਬੰਗਾਲਾਰੂ" ਨਾਮ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਪੁਰਾਣਾ ਹਵਾਲਾ ਨੌਵੀਂ ਸਦੀ ਦੇ ਪੱਛਮੀ ਗੰਗਾ ਰਾਜਵੰਸ਼ ਦੇ ਪੱਥਰ ਦੇ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ ਵਿੱਚ "ਵੀਰਾ ਗੱਲੂ" (rally) (ਸ਼ਾਬਦਿਕ ਤੌਰ 'ਤੇ, "ਹੀਰੋ ਪੱਥਰ", ਇੱਕ ਚੱਟਾਨ ਤੋਂ ਮਿਲਦਾ ਸੀ, ਜੋ ਇੱਕ ਯੋਧਾ ਦੇ ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਗੁਣਗਾਨ ਕਰਦਾ ਸੀ) ਮਿਲਿਆ ਸੀ।

ਜੇਕਰ ਇਸ ਮਾਨਤਾ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰ ਲਿਆ ਜਾਵੇ ਕਿ ਮਾਂਡਾ ਦੀਆਂ ਕਵਿਤਾਵਾਂ ਜਾਂ 473 ਈ ਪੂ ਦੇ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ ਵਿੱਚ ਕਾਲੀਦਾਸ ਦੀਆਂ ਲਿਖਤਾਂ ਦੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦਾ ਚਰਚਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕਾਲ ਚੌਥੀ ਸਦੀ ਦੇ ਅਖੀਰ ਦੇ ਬਾਅਦ ਦਾ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦਾ।

ਅੱਠਵੀਂ ਸਦੀ ਬੀ.ਸੀ. ਦੇ ਇਤਿਹਾਸਕ ਯੂਆਰਟੀਅਨ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ ਵਿੱਚ ਇਸ ਖੇਤਰ ਨੂੰ ਕੁਮਯਰੀ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਸੀ।

ਸਮਰਾਟ ਅਸ਼ੋਕ ਦੇ ਭਾਬਰੂ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ ਵਿੱਚ ਤ੍ਰਿਪਿਟਕ ਦੇ ਧੰਮਪਰਿਆਏ ਸ਼ਬਦ ਸਥਾਨ ਉੱਤੇ ਮਾਗਧੀ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਧੰਮ ਪਲਿਆਏ ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਪ੍ਰਯੋਗ ਪਾਇਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਜਿਸਦਾ ਅਰਥ ਬੁੱਧ-ਉਪਦੇਸ਼ ਜਾਂ ਵਚਨ ਹੁੰਦਾ ਹੈ।

ਪੋਂਗਲ ਦੇ ਤਿਉਹਾਰ ਦਾ ਵਰਣਨ ਵਿਸ਼ਨੂੰ (ਤਿਰੂਵੱਲੂਰ, ਚੇਨਈ) ਨੂੰ ਸਮਰਪਿਤ ਵਰਰਾਘਵਾ ਮੰਦਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ ਵਿੱਚ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।

ਇੱਕ ਤੀਜਾ ਗਰੰਥ ਜੋ ਅਰਬੀ ਅਨੁਵਾਦ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਅਸਤਿਤਵ ਵਿੱਚ ਹੈ, ਅਲ ਨਤਫ ਜਾਂ ਅਲ ਨੰਫ ਹੈ, ਆਰੀਆਭੱਟ ਦੇ ਇੱਕ ਅਨੁਵਾਦ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਾਅਵਾ ਪੇਸ਼ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਇਸਦਾ ਸੰਸਕ੍ਰਿਤ ਨਾਮ ਅਗਿਆਤ ਹੈ . ਸੰਭਵਤ: ੯ ਵੀ ਸਦੀ ਦੇ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਫਾਰਸੀ ਵਿਦਵਾਨ ਅਤੇ ਭਾਰਤੀ ਇਤੀਹਾਸਕਾਰ ਅਬੂ ਰੇਹਾਨ ਅਲ - ਬਿਰੂਨੀ ਦੁਆਰਾ ਉੱਲੇਖਿਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ .।

ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ ਵਿੱਚ ਪੋਂਗਲ ਦੇ ਸਾਲਾਨਾ ਤਿਉਹਾਰਾਂ ਨੂੰ ਮਨਾਉਣ ਲਈ ਮੰਦਰ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨ ਦੇਣ ਦਾ ਵੇਰਵਾ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ।

ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਅਨੰਦੀ ਜੋਸ਼ੀ ਇੱਕ ਹਿੰਦੂ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਲੜਕੀ ਸੀ, ਵਿਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਸਿੱਖਿਆ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਅਤੇ ਡਾਕਟਰੀ ਦੀ ਡਿਗਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਵਾਲੀ ਪਹਿਲੀ ਭਾਰਤੀ ਔਰਤ ਸੀ।

ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗਿਰਨਾਰ ਸ਼ਿਲਾਲੇਖ ਵਿੱਚ ਰਾਜਾ ਰੁਦ੍ਰਦਾਮਨ ਨੇ ਪ੍ਰਸਾਦ,ਮਾਧੁਰਯ,ਓਜ,ਕਾਂਤੀ,ਉਦਾਰਤਾ ਆਦਿ ਗੁਣਾਂ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਹੈ।