ਤਰਕਹੀਣ,

absurdist ਪੰਜਾਬੀ ਵਿੱਚ ਉਦਾਹਰਨਾਂ:

ਭੀੜ ਤੇ ਕੰਡਕਟਰਾਂ ਦੀਆਂ ਬੇਹੂਦਾ ਹਰਕਤਾਂ, ਅਸੱਭਿਅ ਗੱਲਾਂ ਉਸ ਲਈ ਪਰੇਸ਼ਾਨੀ ਦਾ ਕਰਨ ਹਨ।

ਇਉਂ ਊਲਜਲੂਲਵਾਦ ਇੱਕ ਦਾਰਸ਼ਨਿਕ ਸੰਪਰਦਾ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਦਾਅਵਾ ਹੈ ਕਿ ਮਾਨਵਜਾਤੀ ਦੇ ਨਹਿਤ ਮੁੱਲ ਅਤੇ ਅਰਥਾਂ ਦੀ ਤਲਾਸ਼ ਦੇ ਯਤਨ ਅਖੀਰ ਨਾਕਾਮ ਹੋ ਜਾਣਗੇ (ਸੋ ਇਹ ਬੇਹੂਦਾ ਹਨ) ਕਿਉਂਕਿ ਸੂਚਨਾ ਦਾ ਘੋਰ ਪਸਾਰ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਹਥ ਅਣਜਾਣੇ ਦਾ ਅਸੀਮ ਖੇਤਰ ਨਿਸਚਤਤਾ ਨੂੰ ਅਸੰਭਵ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ।

ਦ ਗਾਰਡੀਅਨ ਦੇ ਪੀਟਰ ਬ੍ਰੈਡਸ਼ਾ ਨੇ ਇਸ ਫਿਲਮ ਨੂੰ "ਥਕਾ ਦੇਣ ਵਾਲਾ, ਬੇਜੋੜ ਪਰ ਅਜੇ ਵੀ ਦੇਖਣਯੋਗ" ਸਮਝਿਆ ਅਤੇ ਸੋਚਿਆ ਕਿ ਜਨੂੰਨੀ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸ਼ਕ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਖ਼ਾਨ "ਬੇਹੂਦਾ" ਸੀ।

ਇੱਕ ਬੜੀ ਨਿਰੀਖਣ ਵਿੱਚ, Rediff.com ਦੀ ਸੁਕਨਿਆ ਵਰਮਾ ਨੇ ਫ਼ਿਲਮ ਨੂੰ "ਬੇਹੂਦਾ" ਦਾ ਲੇਬਲ ਦਿੱਤਾ ਪਰ ਸੈਨੇਨ ਦੀ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਮੌਜੂਦਗੀ ਦਾ ਨੋਟਿਸ ਲਿਆ।

absurdist's Usage Examples:

a "then-lad Dostoevsky", and noted that a significant part of future absurdists such as Daniil Kharms or Nikolay Oleynikov owed him.

play was originally met with backlash and she was quoted saying "The absurdists can shake up our preconceptions about power and identity but for a woman.

Allais, which is a collection of absurdist short stories; and the 1920 imagist art manifesto 2 x 2 5 by the poet Vadim Shershenevich, in the 20th century.

describing it as "a murky palimpsest of disembodied samples and dirty beats, incantatory rhymes and live instrumentation, leftist rhetoric and absurdist non sequiturs.

this was added as another absurdist element, to deride the fashion for glamorising the exploits of criminals.

Season 1Season 2 Reception Critics In 2012, Entertainment Weekly listed Popular at #21 in their list of the 26 Best Cult TV Shows Ever, calling it the proto-Glee and saying it celebrated the value of outcasts and portrayed overplayed topics—Homecoming Court, sex, and secrets—through an absurdist lens.

started with the influence of Erwin Wurm and Maurizio Cattelan, these absurdists.

instead featuring absurdist humor, parodying comic strip conventions, or critiquing celebrity culture.

The series is introduced at the outset of each episode as the comprehensive and encyclopedic compendium of all things U2, but it generally uses discussion of the band as a jumping off point for improv and absurdist humor.

the light in which we view him can change the play from a story of male chauvinism to an absurdist comedy.

After World War II, absurdists carried this focus one step further by placing these common themes in.

His texts are considered examples of absurdist literature and postmodern philosophy.

elements in absurdist fiction include satire, dark humor, incongruity, the abasement of reason, and controversy regarding the philosophical condition of being.