Noun:

எச்சவினை, பெயரெச்சம்,

participle தமிழ் அர்த்தத்தின் உதாரணம்:

செருமானிய மாநிலங்கள் பெயரெச்சம் என்பது பெயர்ச்சொல்லை ஏற்று முடிவு பெறும் எச்சவினைச்சொல் ஆகும்.

வினையெச்சம் என்பது ஒரு வினைமுற்றினை ஏற்று முடிவு பெறும் எச்சவினைச்சொல் ஆகும்.

பல மொழிகள் சிறப்பான வினைச்சொற்களுக்குரிய கூறுகளைக் கொண்டிருக்கின்றன, எச்சவினைகள் என்று அழைக்கப்படும் அவை பெயர்ச்சொல் மாற்றியிடுகைகளாக செயல்படக்கூடும்.

காலத்தையும் செயலையும் உணர்த்திநின்று, அறுவகைப் பொருட்பெயருள் ஒன்றினைக் கொண்டு முடியும் எச்சவினைச்சொல் தெரிநிலைப் பெயரெச்சம் ஆகும்.

இத்தொடரில் 'பாடிய' என்ற எச்சவினை 'பாட்டு' என்ற பெயரைக்கொண்டு முடிந்தது.

இத்தொடரில் 'ஒடி' என்ற எச்சவினை 'வந்தான்' என்ற வினைமுற்றைக் கொண்டு முடிந்தது.

ஆங்கிலம் உட்பட பல மொழிகளில், பெயரடைகள் எச்சவினைகளாக உருவாவதற்குரிய திடமானப் போக்கினைக் கொண்டிருக்கின்றன.

ஒரு வினையெச்சத் தொடரில் காலத்தை வெளிப்படையாக உணர்த்தாமல், பண்பினை மட்டும் உணர்த்திநின்று, ஒரு வினைமுற்றினைக் கொண்டு முடிவுறும் எச்சவினைச்சொல் குறிப்பு வினையெச்சம் எனப்படும்.

இத்தகைய எச்சவினையானது பெயரைக்கொண்டு முடிவுற்றால் அது பெயரெச்சம்.

இதனை எச்சவினை என்பர்.

ஒரு எச்சவினை பெயர்ச்சொல்லோடு முடிந்தால் அது பெயரெச்சத்தொடர் எனப்படும்.

participle's Usage Examples:

Catalan, the substantives, adjectives and participles readily form their singular in a and their plural in Cs: arma,armes (an i ma, an i ma s);bona,bones (hon a, boo a s); amada, amades (a m at a, am a t a s).

seja, the imperative Se, sede, the gerundive sendo, the participle s/do, and some other tenses in the old language.

In the gerundive and in the present participle Catalan differs from Provenal in still distinguishing the conjugation in it from that in Cr, resaying, for exampIe~ senhint.

The above, with the relative forms mentioned below, are supposed by Erman to be derived from the participle, which is placed first for emphasis: thus, t~mw tIn, hearing is the king; 1dm-f, for fdm-fy, hearing he is.

is the participle is used of the duty which was discharged by Mattithiah, Eliphelehu, Mikneiah, Obed-edom, Jeiel and Azaziah (and perhaps, if verse 20 is to be taken in close connexion with verse 21, by Zecharaiah, Aziel, Shemiramoth, Jeiel, Unni, Eliab, Maaseiah and Benaiah also) on one definite occasion.

The past participle of verbs in er was formerly isdo (u t u s) in most cases; at present ido serves for all verbs in er and Cr, except some ten or twelve in which the participle has retained the Latin form accented on the radical: dicho, hecho, visto, 'c.

"The pseudo-participle seems, by its inflexion, to have been the perfect of the original Semitic conjugation.

This paper was followed by many others on diverse topics - on rain and dew and the origin of springs, on heat, the colour of the sky, steam, the auxiliary verbs and participles of the English language and the reflection and refraction of light.

a perfective passive participle.

pusiese); on the other hand, past participles and gerundives formed from the perfect are to be met withfisiendo for faciendo (perf.

As in Provenal, the past participle of a large ntimber of verbs of the 2nd and 3rd conjugations is formed, not from the infinitive, but from the perfect (pogut, volgut, tingut suggest the perfects poch, volch, tinch, and not the infinitives poder, voler, tenir).

deu, did, past participle of devoir; Lat.

Synonyms:

past participle, verb, present participle, participial, perfect participle,

Antonyms:

None